Strona główna / Edukacja / Fizjoterapia – zachowawcza metoda leczenia nietrzymania moczu
Fizjoterapia – zachowawcza metoda leczenia nietrzymania moczu
Fizjoterapia jest integralnym elementem leczenia pacjentów dotkniętych problemem nietrzymania moczu. Wykorzystuje różne techniki i metody mające na celu m.in. poprawę wydolności mięśni dna miednicy, które wraz z wiekiem, ale również z powodu ciąży i porodu tracą swoją naturalną elastyczność.
Nietrzymanie moczu (NTM) nie jest chorobą, ale może być jednym z objawów różnych chorób, w tym dna miednicy, ale też np. niewydolności krążenia, czy kamicy nerkowej. Często towarzyszy również chorobom Alzheimera i Parkinsona, stwardnieniu rozsianemu, zapaleniu pęcherza moczowego, przerostowi prostaty czy udarowi mózgu.
Najliczniejszą grupę osób z nietrzymaniem moczu stanowią kobiety cierpiące na różnego rodzaju choroby dna miednicy. Według statystyk w tej grupie jest w Polsce około 30 procent kobiet po 18. roku życia, 50 proc. po 50.-60. roku życia oraz aż 70 proc. kobiet po 65. roku życia. W sumie jest to około 2,5 Polek. Wiele z nich, zamiast zamykać się w czterech ścianach swoich domów, mogłoby skorzystać z pomocy wykwalifikowanego fizjoterapeuty uroginekologicznego, który przy pomocy badania palpacyjnego, elektromiografii powierzchniowej z biofeedbackiem, badania USG z sonofeedbackiem, oceny ciśnieniowej obszaru anorektalnego i oceny elastyczności struktur miednicy, jest w stanie przeprowadzić precyzyjną diagnostykę i wdrożyć optymalne postępowanie fizjoterapeutyczne.
Program fizjoterapii dostosowany jest do indywidualnych potrzeb pacjenta lub pacjentki. Uwzględnia przede wszystkim ćwiczenia dna miednicy, ale również terapię manualną, pracę z postawą ciała, techniki relaksacyjne i oddechowe.
Fizjoterapia zalecana między innymi:
- mężczyznom, u których do nietrzymania moczu doszło w wyniku radykalnej prostatektomii, czyli chirurgicznego zabiegu usunięcia gruczołu krokowego, bądź w wyniku zastosowania radioterapii,
- kobietom w ciąży i po porodzie,
- kobietom uprawiającym specyficzne aktywności fizyczne (np. podnoszenie ciężarów, gimnastyka sportowa i artystyczna, CrossFit),
- kobietom odczuwającym ból podczas lub po współżyciu,
- kobietom cierpiącym z powodu wulwodynii,
- kobietom w wieku menopauzalnym.